Naast het bekijken van alle feestactiviteiten ook veel gewandeld. Gewoon wat rondlopen en zien hoe mensen leven. Veel mensen wonen aan blubberige weggetjes en hebben hun eigen stukje grond waar ze vooral mais en bonen kweken.
Na bijna een week in Nebaj met pijn in mijn hart naar Todos Santos vertrokken, een dorp verder afgelegen in de bergen, vooral bekend omdat de mannen hier nog bijna allemaal hun traditionele kleding dragen. Heel bijzonder om zowel kleine kinderen als volwassenen als oudere mensen met dezelfde kleding te zien. Verder zijn het in Guatemala vooral de vrouwen die er zo mooi uitzien. Veel mannen dragen hun traditionele kleding niet meer, vanwege discriminatie en omdat Amerikaanse kleding, zoals het hier vaak genoemd wordt, veel goedkoper is.
In Todos Santos was ik de eerste nacht de enige toerist. Op zaterdag was het wat drukker omdat er dan markt is en je ziet, zoals op de foto, de hele dag mannen op het plein naar mensen staan kijken, een mooi gezicht, vooral door de kleding. Als je door het dorp loopt zie je overal bij de huizen vrouwen zitten weven. De mensen waren over het algemeen heel vriendelijk en het was gemakkelijk praatjes aan te knopen. Ik heb wel 3 uur zitten kletsen met een man die jaren in de Verenigde Staen had gewoond. Verder heb ik een film gezien over het leven van de mensen in Todos Santos 20 jaar geleden. Veel mensen uit het dorp zijn naar de Verenigde Staten geëmigreerd, wat meer welvaart, maar ook meer sociale problemen heeft gebracht, heb ik begrepen. Omdat er vanaf 19.00 uur ´s avonds niets meer te beleven valt, vond ik het wel o.k. om na 2 nachten weer naar Xela te vertrekken. En daar ben ik nu alweer druk aan het werk en aan het weven. Wordt vervolgd. Nog één blog, denk ik.
1 opmerking:
Mooie reis
Een reactie posten