Afscheid...

Vandaag mijn laatste dag in Xela, morgen vertek ik naar Antigua (vlakbij de hoofdstad) om overmorgen vroeg te vertrekken. Zondag ben ik dan weer in Nederland.
Nog gezellige laatste dagen gehad, maar afscheid nemen is niet leuk. Daarom vooral foto´s van mensen deze keer. Natuurlijk op de foto met Amparro en Oralia, Oralia en haar kinderen, en natuurlijk een van de vele foto´s die ik van Karla gemaakt heb, het dochtertje van Oralia , echt een klein monstertje die dol is op Nederlandse liedjes, die ik dan natuurlijk moet zingen. Misschien dat ik die kleine nog wel het meest zal missen!
Verder een foto met mijn salsalerares. Gisteren nog gezellig uit geweest..... vanmorgen voelde het wel wat pijnlijk rond de heupjes, maar ja..
Vanavond heb ik nog een benefietetentje, maar misschien blijf ik toch maar lekker rustig "thuis" en neem ik afscheid van alles en iedereen in Casa Argentina waar ik verblijf, of misschien tellen de jaartjes toch een beetje..... ;-)

Reis naar het noorden, deel 2

Naast het bekijken van alle feestactiviteiten ook veel gewandeld. Gewoon wat rondlopen en zien hoe mensen leven. Veel mensen wonen aan blubberige weggetjes en hebben hun eigen stukje grond waar ze vooral mais en bonen kweken.
Na bijna een week in Nebaj met pijn in mijn hart naar Todos Santos vertrokken, een dorp verder afgelegen in de bergen, vooral bekend omdat de mannen hier nog bijna allemaal hun traditionele kleding dragen. Heel bijzonder om zowel kleine kinderen als volwassenen als oudere mensen met dezelfde kleding te zien. Verder zijn het in Guatemala vooral de vrouwen die er zo mooi uitzien. Veel mannen dragen hun traditionele kleding niet meer, vanwege discriminatie en omdat Amerikaanse kleding, zoals het hier vaak genoemd wordt, veel goedkoper is.
In Todos Santos was ik de eerste nacht de enige toerist. Op zaterdag was het wat drukker omdat er dan markt is en je ziet, zoals op de foto, de hele dag mannen op het plein naar mensen staan kijken, een mooi gezicht, vooral door de kleding. Als je door het dorp loopt zie je overal bij de huizen vrouwen zitten weven. De mensen waren over het algemeen heel vriendelijk en het was gemakkelijk praatjes aan te knopen. Ik heb wel 3 uur zitten kletsen met een man die jaren in de Verenigde Staen had gewoond. Verder heb ik een film gezien over het leven van de mensen in Todos Santos 20 jaar geleden. Veel mensen uit het dorp zijn naar de Verenigde Staten geëmigreerd, wat meer welvaart, maar ook meer sociale problemen heeft gebracht, heb ik begrepen. Omdat er vanaf 19.00 uur ´s avonds niets meer te beleven valt, vond ik het wel o.k. om na 2 nachten weer naar Xela te vertrekken. En daar ben ik nu alweer druk aan het werk en aan het weven. Wordt vervolgd. Nog één blog, denk ik.

Weer terug van mijn reis naar het noorden... deel 1

Dit was een bijzondere week. Ik ben naar het noorden geweest; naar Nebaj en Todos Santos. In Nebaj waren de jaarlijkse feesten van de patroonheilige. Hoewel niet altijd bepaald aangenaam (af en toe worden je ingewanden goed door elkaar gehusseld of zit je opgepropt in en stampvolle bus) is reizen hier wel gemakkelijk. Je stapt als vanzelf van de ene bus in de andere. Onderweg weer veel mooie landschappen: groen en heuvelachtig, met overal kleine dorpjes met mensen met prachtige steeds verschillende kleding. Niet kunnen fotograferen is hier echt frustrerend. Maar de meeste mensen stellen het niet op prijs gefotografeerd te worden en dus blijft het bij wat algemene straatbeeld foto´s die maar nauwelijks weergeven hoe mooi de werkelijkheid is.
In Nebaj zou ik in een gastgezin gaan, maar dat heb ik maar 2 dagen volgehouden. Ik voelde me nogal geïsoleerd daar en dat was niet helemaal zoals ik me het had voorgesteld. Ten eerste omdat het gezin nogal ver van het centrum woonde en ik als ik ´s avonds weg wilde of gewoon naar huis wilde lopen over een stil landelijk weggetje moest. Niet gevaarlijk denk ik, maar toch ook niet echt prettig. Ik had een grote kamer, maar zonder ramen en behalve een bed, tafel en stoel helemaal leeg. De familie woonde en sliep met 5 man in een andere even grote kamer. Daar stonden 2 bedden: een voor de ouders, en een voor de 3 kinderen. Je begrijpt al dat ik niet echt werd uitgenodigd om daar ´s avonds bij te komen zitten. De keuken bleek een houten hokje achter het huis met een houtoven en een bankje ertegenover om te zitten en te eten. Mij werd gevraagd of ik niet liever in mijn kamer wilde eten. Ik begreep de hint en ook logisch, maar ik voelde me toch een beetje geïsoleerd ondanks dat dochter van 9 jaar me steeds gezelschap hield.
´s Morgens werd er water opgewarmd en zat ik in de douche op een krukje met een emmer warm en een emmer koud water om me te wassen. Dat was eigenlijk wel heel verfrissend. De eerste nacht werd ik om 23.00 uur wakker. Ja, ik lag er al vroeg in, omdat vader dronken thuis kwam en er ruzie tussen de ouders ontstond. Pa verdween weer en later die nacht stond hij weer voor de deur, maar deed moeder niet meer open en hoorde ik eerst veel lawaai en later af en toe een klagerig geluid. Ik vermoed dat hij gewoon voor de deur heeft gelegen. Er zijn hier veel alcoholproblemen en met de feesten is het vaak erger dan normaal.
De volgende dag was er geen vuiltje aan de lucht, maar ik werd de dag erna om 5.00 uur wakker omdat de tv keihard aanstond. Tsja, dat is een voor mij wat mindere kant van Guatemala. Er is altijd veel lawaai. Maar verder lijkt niemand zich daaraan te storen. Maar ik besloot toen verder toch maar gewoon in een hotel te gaan, niet leuk om te zeggen, want ik had ondertussen uit de ruzie wel begrepen dat pa werkloos was en ik neem aan dat ze het geld goed konden gebruiken. Wel een ervaring, en ook weer en bevestiging van hoe luxe wij het hebben, materieel in ieder geval.
Deze week had ik ook wat Spaanse les genomen en had een niet zo geweldige maar wel aardige docent.Iedere dag was er van alles te beleven en soms ging ik met de docent kijken naar een van de vele optochten: voor kleine kinderen, voor jongeren, voor penitentie, processies, enz. Daarnaast was er veel live-muziek op het plein, een markt, kermis met spelletjes als ringetjes werpen om cola-flesjes, tafelvoetbal, enz. En altijd veel mensen op de been, meestal in traditionele kleding. Bovendien vanaf het plein een prachtig uitzicht, want Nebaj is omgeven door heuvels/bergen.
Wordt vervolgd......

Rustig weekje...

Een rustig weekje is het bij Trama deze week, ook hier gaat het leven zijn gangetje :-) Het weekend was wel bijzonder. Zaterdag met drie Baskische meisjes naar een uitzichtspunt op een werkende volkaan geweest. Dat was indrukwekkend en een pittige, maar mooie wandeling ernaartoe. Ik had wel wat moeite het tempo bij te houden, de jaren beginnen toch echt te tellen....
´s Avonds was er een Maya ceremonie met dans en eten in het huis waar ik nu verblijf.
Zondag met 2 andere vrijwiligers bij Amparo op bezoek geweest, dat is een van de twee vrouwen van Trama. We hebben heerlijk gegeten. Wel en heel ander leven: Amparo woont met haar man, drie kinderen en drie kleinkinderen in een klein huisje. Hoewel ze het niet slecht hebben is het toch wel een groot verschil met Nederland. De keuken bestaat voor en deel uit golfplaten en de rest is vooral van hout. De wc bijvoorbeeld wordt gedeeld met de buren en heeft geen stromend water, een donker hokje. In het gangetje werd er een dansdemonstratie gegeven door kleindochter en later zoals te zien ook door mij :-). Een bijzondere ervaring weer: een gezellige, gastvrije familie.
Deze week dans ik trouwens regelmatig, want ik zit op salsales. Jammer dat ik niet eerder begonnen ben, want het is erg leuk! Verder ben ik begonnen met het weven van een tafelkleedje, met borduursel....ik hoop dat dat gaat lukken.
O ja, en maandag ben ik nog naar een markt in een dorpje in de omgeving geweest. De foto is maar matig, want ik schaam me toch altijd een beetje om foto´s te maken, maar de kleuren op zo´n markt zijn echt geweldig!!! Je kunt er uren naar kijken. Al die vrouwen met hun prachtige geborduurde blouses en rokken en haarbanden. En wat ze allemaal niet op hun hoofd vervoeren. Het blijft en wonder dat mensen zoveel op hun hoofd kunnen vervoeren zonder het zelfs maar vast te houden.
Volgende week ben ik een weekje op reis, dus tot daarna.

Begin augustus...

Vorig weekend heb ik met een andere vrijwilligster, een Duits meisje een bezoek gebracht aan het dorp waar Oralia woont, op bijna 3 uur afstand van Xela. Oralia reist ieder weekend naar haar dorp met haar 3 kinderen. Door de week slaapt ze in een kamer bij de winkel. We zouden het werk van de vrouwen die voor de winkel weven bewonderen. Het was leuk om de vrouwen te ontmoeten. Ze spreken vrijwel geen Spaans, maar een van de vele indianentalen hier. De omgeving is prachtig, maar je ziet dat sommige vrouwen behoorlijk arm zijn. Oralia heeft voor ons gekookt en daar zaten we bij de geur van hout te eten. Helaas was ik niet zo lekker die dag, later bleek ik amoebe te hebben. Ik was echt slap van de diarree en heb mezelf op een luxe weekendje aan het meer van Atitlan getrakteerd. Heerlijk een grote, schone kamer. Uitzicht op het prachtige meer van Atitlan, zie foto's. Dat was echt genieten!!
De week is verder rustig verlopen. Er waren veel curisten voor weefles en we hebben een nieuwsbrief gemaakt.
Het afgelopen weekend was weer erg leuk. Maar dat wordt het volgende berichtje.

Alweer 4 weken in Guatemala

Een drukke week gehad en ziek geweest, dus had ik weinig tijd om te schrijven. Mijn verjaardag was heel gezellig en ik voelde me erg verwend. ´s Morgens werd ik ontvangen met een duizendklapper, traditie in Guatemala, en je hoort ze hier dan ook elke dag.
Quetzaltenango, de stad waar ik nu ben, is zoals de meeste plaatsen hier, erg lawaaiig. Je hoort altijd wel wat: verkeer, honden, hanen, duizendklappers, muziek.
Bij Trama hadden ze lekker eten voor me gemaakt, de taalschool die in hetzelfde gebouwtje zit kwam met een taart en ik kreeg een gratis tripje naar vulkanische bronnen. Zelf had ik een Piñata gekocht: dat is ook traditie: een pop gevuld met snoepjes kapotslaan, waarna iedereen zo snel mogelijk zoveel mogelijk snoep probeert te pakken. ´s Avonds in het huis waar ik verblijf hadden een paar Baskische meisjes de keuken versierd en we hebben gezongen met feestneuzen op.
Ik had taart meegenomen, maar we moesten het vieren in het donker, want voor de derde opeenvolgende avond zaten we zonder licht. Gelukkig kwam het licht later op de avond weer terug, zodat we toch nog pizza konden gaan eten, zoals afgesproken. Kortom een drukke, leuke dag.
Minder leuk was dat een paar mensen de dochter van Amparo, een van de vrouwen van Trama, hadden beroofd en met een scheermesje bewerkt. Gelukkig viel de lichamelijke schade uiteindelijk mee, maar de schrik zit er goed in...... (niet bij mij gelukkig). Maar je moet hier wel uitkijken en ´s avonds kun je echt niet alleen de straat op. Dus vanaf 7 uur is het thuisblijven of in een groepje uit.
Maar dat redt zich allemaal wel, gelukkig.
Zaterdag ben ik met een paar mensen naar de Fuentes Georginas geweest. Dat zijn heet waterbronnen, die uit een vulkaan komen. Het was zo heet, dat ik er daarna een gigantische hoofdpijn aan overhield.Maar zeker een bijzondere ervaring (zie foto).
Verder was het druk in de winkel en bij de weefschool. Dus veel werk, ook omdat we voor afgelopen woensdag een benefietfeestje hadden georganiseerd. De opkomst viel helaas tegen, maar we hebben toch een beetje winst geaakt en de sfeer was heel leuk. Ik heb lekker gedanst en ..(jawel Jellie ook dat op mijn 50ste...) heb met iemand salsa gedanst die me werkelijk alle kanten op liet vliegen, geweldig!! Net als bij rock´n roll werd ik door een jongen van de ene heup op de andere geslingerd, benen in de lucht... en ingewikkelde draaien waarbij ik aan het eind achterover tot net boven de grond hing. Ik dacht: ik kom morgen nooit mijn bed uit.... maar dat viel gelukkig mee.
Voor de mensen die willen kijken wat er zoal in de winkel te koop is doe ik hieronder een link van de website. maar de werkelijkheid is veel mooier dan de foto´s!! Tot de volgende keer, liefs, Marga.
http://www.xelapages.com/asotrama/

Bijna jarig!

Mijn tweede week zit er ook weer op. Vandaag is het de 15de dus de dag voor mijn verjaardag. Ik heb alvast wat voorbereidingen getroffen, maar daarover morgen meer. Ik ga niet vaak naar het internetcafe,maar morgen op mijn verjaardag natuurlijk wel. Maar eerst de afgelopen week. Bedankt voor reacties op mijn hotmailadres of weblog. Mijn reactie zal voornamelijk via mijn blog gaan deze keer.
Ik merk dat sommige mensen denken dat ik superbruin terugkom, maar dat valt wel tegen, vrees ik. Het is regentijd en best vaak bewolkt hier. Bovendien zit ik in heuvelachtig gebied (1500m) en dat betekent dat het ´s nachts behoorlijk afkoelt. Ik ga nooit zonder vest de deur uit. Maar als de zon schijnt is het wel warm.
De afgelopen week veel in de winkel gestaan. Soms is het heel druk, dan is er weer weinig te doen. Wat wij voornamelijk doen is zorgen voor publiciteit, mensen helpen in de winkel, vertalen als er groepen komen die geen of weinig Spaans spreken en helpen bij de uitleg bij de weeflessen. Voor volgende week gaan we een benefietfeest organiseren en daar komt dan ook weer van alles bij kijken.
Daarnaast proberen we ook via internet contact te leggen met organisaties over de hele wereld om te proberen de producten van de vrouwen ook op deze wijze te verkopen.
Ondertussen ben ik zelf ook begonnen met weven. Eerst moet je je weefsels voorbereiden en dat duurt al zo'n 2 uur. (zie foto's)
Het is verder nog steeds erg leuk hier. 's Avonds zitten we vaak gezellig in de keuken van het hotel (of meer jeugdherberg) waar ik verblijf te kletsen. Je kunt zelf koken als je wilt en de familie die eigenaar is eten zelf ook in die keuken. Privacy hebben ze lijkt het weinig behoefte aan. Maar het is wel huiselijk: ma loopt 's morgens soms in nachtpon, de hele familie biddend voor een Mariabeeld, overal kaarsen brandend, verjaardagsfeesten.... Alles gewoon zichtbaar voor iedereen.
's Morgens ga ik soms naar yoga. Dat begint al vroeg. Onderweg drink ik dan verse jus uit een plastic zakje met een rietje em daarna eet ik een lekker Guatemaalteeks ontbijt met bruine bonen, gebakken ei, kaas, fruit, en gebakken banaan en natuurlijk tortilla...nee hoor ik neem altijd brood, want 's middags eten we ook altijd tortilla en ik vind ze eerlijk gezegd niet heel erg lekker. We krijgen namelijk de lunch altijd gratis, omdat we met de vrouwen van Trama mee kunnen eten. En aangezien ze hier bij elke maaltijd tortillas eten...
Het weekend ben ik weer sportief geweest, d.w.z. met nog een paar mensen zijn we naar een vulkanisch meer geweest, een voor de maya's heilige plek waar op bepaalde data religieuze ceremonies worden gehouden.
Dat betekende 2 uur behoorlijk steil omhoog klimmen, maar met als beloning een prachtig zicht op het meer. Echt een magische plek met nevels die af en toe over het meer trekken. Wel heb ik nu nog zere kuiten....
Zondag naar een markt geweest in een dorp in de omgeving. Een ritje met de bus is altijd een belevenis hier. Er kan altijd nog meer bij, dus je zit vaak bovenop elkaar gepropt. Op 2 persoonsbankjes zitten altijd 3 personen. Dus de middelste zit op een bil, maar gelukkig is dat aan de andere kant van de rij ook zo, dus duw je elkaar een beetje op zijn plaats...
Op de markt zie je b.v. dat biggetjes en geiten aan een touw meelopen. De geiten worden gemolken, glas eronder en de melk wordt direct verkocht.
Terug in de bus raakten we gezellig aan de praat met een enorme grote en vrolijke familie.
Wat ook interesant is te zien hoe oude tradities en de moderne tijd heel direct naast elkaar bestaan. Veel mensen hier hebben b.v. een mobiele telefoon, ook als ze verder niet veel hebben. Vorige week zag ik b.v. twee vrouwen kaarsen offeren op een heel traditionel manier. Daarnaast zit dan familie druk bezig met hun mobieltjes.
O.k. dat was wel weer genoeg voor vandaag. Misschien schrijf ik morgen nog wat. Liefs, Marga.